Rvanje je borilačka veština koja datira još iz antičkih vremena i u kojoj učestvuju dva takmičara. Cilj svakog takmičara (borca) je savladati protivnika korišćenjem različitih zahvata strogo izbegavajući nanošenje bilo kakvih udaraca.
Tehnike koje se koriste za savladavanje protivnika u rvanju su raznolike a neke od najčešćih su: borba u klinču, obaranje, bacanje, različiti načini držanja protivnika itd. Vrlo je čest i zahvat koji se zove „tuš“ u kom jedan od takmičara protivnika uspeva oboriti na leđa tako da mu obe lopatice dodiruju tlo.
Ipak, kako su se vremenom razvili različiti stilovi rvanja (sumo rvanje, džudo, razni slobodni stilovi itd.), tako se i tehnike, zabranjeni zahvati i cilj borbe danas razlikuju od stila do stila. Ujedno, javljaju se i različitosti u sistemu bodovanja pojedinih poteza i trajanju perioda.
Generalno govoreći, u svim stilovima rvanja zabranjeno je udaranje protivnika (rukama, laktovima, glavom ili nogama), grebanje, ugrizi, povrede u predelu genitalija itd.
Stilovi u modernom rvanju
Prema pravilima FILA (International Federation of Associated Wrestling Styles) rvanje se deli na internacionalno i narodno (folk).
Pet je osnovnih stilova u internacionalnom rvanju: grčko-rimski, slobodni stil, grappling, rvanje na plaži i Sambo.
Grčko-rimski stil
U grčko-rimskom stilu zabranjeno je držanje protivnika ispod pojasa, spoticanje i aktivno korišćenje nogu za izvođenje bilo koje vrste zahvata. Nova pravila koja se odnose na ovaj stil daju mnogo više prostora i naglašavaju važnost eksplozivnih bacanja visoke amplitude. Oboriti protivnika i „zakucati“ njegovo telo na strunjaču držeći mu ramena i pritišćući njegove lopatice o tlo jedan je od načina za odnošenje pobede u rvačkom meču.
Grčko-rimski stil rvanja nalazi se na listi olimpijskih disciplina još od prvih modernih Olimpijskih igara 1896. u Atini a od 1908. redovna je disciplina letnjih Olimpijskih igara.
Slobodni stil
Pravila koja se odnose na ovaj stil dozvoljavaju takmičaru da koristi noge kako u napadu tako i u odbrani. Sistem obezbeđivanja pobede u susretu sličan je onom u grčko-rimskom stilu. Dok rvačka takmičenja srednjih škola i univerziteta u SAD-u imaju sopstvena pravila, internacionalno rvanje slobodnim stilom podleže univerzalnim pravilima.
Rvanje slobodnim stilom postalo je olimpijska disciplina 1904. godine. Rvanje slobodnim stilom za žene uvršćeno je na listu u leto 2004. godine.
Grappling
Grappling je stil rvanja u kom je akcenat stavljen na kontrolisanje protivnika bez korišćenja udaraca a uz korišćenje tvz. predajnog hvatanja (ili predajni hvata) zbog čega se nekad disciplina naziva i predajni grappling. U ovom stilu, borba započinje tako što se oba takmičara nalaze u uspravnom stavu ili na tlu nakon bacanja a cilj borbe je naterati protivnika na predaju korišćenjem tehnika imobilizacije – „zaključavanja“. Grappling koji se donekle razlikuje od FILA-inih pravila, sastavni je deo MMA (Mixed Martial Arts) i može se koristiti kao tehnika samoodbrane.
Ovaj stil u sebi objedijuje neke tehnike brazilskog điu-đicua (jiu-jitsu), rvanja slobodnim stilom, američkog narodnog rvanja, samba i džuda. Borbeni grappling- je forma sigurnog amaterskog MMA koja uključuje elemente većine postojećih borilačkih veština stvarajući jedinstveno okruženje koje postepeno meč vodi od borbe u uspravnom stavu do borbe na tlu. Ovaj je stil rvanja izuzetno dobar za korišćenje u samodbrani zbog čega predstavlja idealan način treninga za osposobljavanje vojske i policije.
Rvanje na plaži
Očigledno pod uticajem potrebe da se rvanje kao sportska disciplina spretno promoviše kroz medije i prikaže kao vrsta aktivnosti koja može doneti i mnogo zabave, FILA je između 2004. i 2005. odlučila definisati rvanje na plaži kao službenu rvačku disciplinu. Ovaj stil, koji mogu praktikovati i žene i muškarci, svodi se na rvanje u uspravnom u kružnom prostoru prečnika 6m ispunjenim peskom s ciljem bacanja protivnika ili obaranja protivnika na leđa. U ovoj kategoriji, takmičari nose kupaće kostime ili sličnu opremu i dele se na svega dve težinske kategorije- laku i tešku.
Sambo
Rvački stil Sambo potiče iz nekadašnjeg Sovjetskog saveta (prvenstveno iz Rusije) i zapravo je akronim naziva „samoodbrana bez oružja“. Temelje ovom stilu postavila je sovjetska vojska. Elementi korišćeni za oformljavanje ove discipline preuzeti su s najrazličitijih strana; od dvaju najpoznatijih međunarodnih rvačkih stilova (grčko-rimskog i slobodnog), preko džudo-a, evropskog narodnog rvanja i điuđicua pa sve do mačevanja. Pravila ovog sporta slična su pravilma koje sledi takmičarski (sportski) džudo; obeležje stila brojna su zaključavanja nogama i odbrambena hvatanja.
Za većinu rvačkih stilova vredi sledeća težinska kategorizacija:
-za muškarce: 50-55 kg, 60 kg, 66 kg, 74 kg, 84, 96 i 96-120 kg
-za žene: 48 kg, 51 kg, 55 kg, 59 kg, 63 kg, 67 kg, preko 67-72 kg.
Period svake borbe traje 2min a borba se u uglavnom odvija u tri perioda. Pobedu odnosi tamičar koji je imao veći broj poena u dva od ukupno tri perioda. Iz tog razloga, borba može biti prekinuta već nakon drugog perioda ukoliko jedan takmičar osvoji oba perioda jer u tom slučaju prestaje mogućnost da drugi takmičar odnese pobedu u meču. Borba se odvija na rvačkim strunjačama tačno određenih dimenzija i u prisutnosti sudije.
Rvačka oprema za većinu kategorija vrlo je jednostavna i svodi se na lagane trikoe i laganu specijalnu obuću ali je dopušteno i korišćenje specijalnih štitnika za uši koji smanjuju mogućnost povreda tokom čvrstih zahvata.